Pazartesi, Mayıs 21, 2012

DONKİŞOTUN AKŞAMI


Dulcinea seni en çok andığım
Bu garip bu bilinmez akşamlardır 
Büyülü kırık dökük hanları 
*
Kral saraylarına dönüştüren 
Anlaşılmaz gizidir akşamların 
 Zor zamanlarımda düşlediğim 
 Sen bütün sezgilerimde varsın 
*
Olsaydın belki yarım kalırdım 
 Bir uzak köyde un eleyen süt sağan 
Bilinmez biri olman 
Kesinlikle kanıtlamaz yokluğunu 
 Sen dünyaya her dokunmamda 
Gün gibi yeniden başlayansın 
*
Olmazlıkta kurar insan sevincini 
Tutku her şeyi yeniler 
 Yüreklilik bir çeşit yalnızlıktır 
*
O aptal yeldeğirmenlerine gelince 
Sen onları benden iyi tanırsın 
Aldı mı yere vurur adamı 
Kaldı ki sen onlardan da kahramansın 
*
Aşılmazlığınla aydınlat yolumu 
Dulcinea doğallığım sevincim anayurdum 
Dünya gün gelip anlayacak 
Sende gerçek büyüklüğe kavuştuğumu




Afşar TİMUÇİN


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder