Perşembe, Şubat 16, 2012

Bulimia Sokağı



"Ben evden ayrıldığımda on sekizimdeydim.Bir türlü ailemin istediği gibi biri olamadım.Olmak da istemedim zaten.O lahana kokulu apartmanlar,birbirinin aynı anneler,babalar,çocuklar...Her yerde onlardan yeterince varken,bir de bana ne gerek vardı,hiç bir zaman anlayamadım.Annem sürekli bana 'Ölümüm senden olacak,kanser olacağım senin yüzünden!' der dururdu."

Sustu.Sigarasını içine çekip bana uzattı.Dudaklarının emdiği sigarayı ağzıma götüremedim."Kullanmıyorum", deyip geri verdim.

Sigarayı alıp kül tablasına bastırdı.Yavaşça,dura dura,öksüre öksüre konuşmasına devam etti;

"On altımda,annem göğüs kanseri oldu.Ameliyatla sağ göğsünü aldılar.Hastaneden çıktığı gün beni yanına çağırıp bluzunun düğmelerini açtı.Eskiden göğsünün durduğu dikişli ve yaralı yeri gösterip,dimdik gözlerimin içine baktı, 'Bana ne yaptığını gördün mü?' dedi..."

"Anne nefretinin tadı çok acıdır.Ben, iki yıl boyunca o tatla ve vicdan azabıyla yaşadım.Ölmek için çabaladım,sonra da... Sonra da kaçtım."

Bulimia Sokağı 
Aydilge Sarp

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder