Dövüş Kulübü

Ceviz çalışma masasının karşı tarafında oturup Tanrı’yla bir görüşme yaptım. Arkasındaki duvarda diplomaları asılıydı. Tanrı bana dedi ki: “Neden?“

Neden bu kadar çok acıya sebep oldun ?
Her birinizin kutsal, eşsiz bir kar tanesi olduğunu anlayamadın mı ? Eşi bulunmaz eşsizlikte, eşsizin de eşsizi bir kar tanesi olduğunu göremedin mi?

Hepinizin sevginin tezahürleri olduğunu anlamıyor musun ?

Karşımda oturmuş, bir not defterine bir şeyler karalayan Tanrı’ya baktım. Ama Tanrı bu meslede tamamen yanılmaktaydı.

Biz eşsiz değiliz.

Süprüntü ya da pislik de değiliz.

Biz sadece biziz.

Biz sadece biziz ve hayatta başımıza gelenlerin bir nedeni yok.

Tanrı diyor ki: “Hayır bu doğru değil.”

Peki. Öyle olsun. Neyse ne ! Tanrı’ya akıl öğretmek bana kalmadı ya.