O kadar çok inek gördüm ki hayatımdaOnlara bir şiir adamam gerekİnekler,yayılmış yatarlar çayırlardaİnekler,sonsuzca otlayıp düşünerek*İnek gözlü desem bir kadınaHakaret sayar bunu,gücenirOysa o mahzun bakışlı gözleri ineklerinO iri gözleri nasıl da güzeldir*Akşamüstü otlaktan dönüşleriBir başkadır öteki hayvanlardanNe kargaşa,ne şamata,ne çıngırak sesiBelki derin bir "mo" kimi zaman...*Sonsuz değişmezliğin simgesidir onlarVe yüce bir ağırbaşlılığınİneklere armağan olsun bu şiirGüvencesine durağanlığın...
Ekim 1986
Ataol Behramoğlu
Yaşadıklarımdan Öğrendiğim Bir Şey Var
sf.178
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder