Giovanni'nin Odası-James Baldwin

• -belki de bizi perişan eden de bu oldu,çünkü alabildiğince yaşandığında özgürlük kadar dayanılması güç bir şey yoktur.
• İradeli olduklarına ve kaderlerine hükmedebildiklerine inananlar,bunu ancak kendilerini kandırmakta uzmanlaştıkları oranda sürdürebilirler.
• "Bu pis dünyadan,bu pis vücuttan da kaçıp kurtulmak istiyorum."
• "Kimse sonsuza dek cennet bahçelerinde yaşayamaz ki."
• Zaten aslında yaşamın kendisi de banal değil midir;ve de aslında yaşamı bu kadar zor,çekilmez kılan da bu banalliği değil midir?
• Hepimiz her şeye rağmen aynı karanlık yolun yolcularıyız,ve de bu yolun en karanlık ve engebeli olduğu zamanlar aslında en parlak göründüğü anlar.
• Anımsamak için güce gerek var,unutmak içinse çok farklı bir güce;her ikisini birden başarabilmek içinse kahraman olmak gerek: Anımsamayı seçenler acıyı,içtenliklerinin hiç aralıksız ayaklar altında ezildiğini görmenin acısıyla çılgına dönmeyi göze almalı.Unutma yolunu seçenleriyse bekleyense bir başka çılgınlık tutkusu;acıyı tanımamanın,içtenlikten uzak kalmanın getirdiği çılgınlık.İnsanlar çoğunlukla ya anılarına bağlı çılgınlar ya da her şeyi unutmaya çalışan çılgınlar oluyor.Gerçek kahramanların bu dünyadaki sayısıysa çok küçük.
• "Zaman konusundaki saçmalıklara inanmıyorum.Zaman basit,olağan bir şeydir;balık için su neyse insan için de zaman öyle bir şey işte.Hepimiz aynı suda yüzüyoruz,kimse bu sudan çıkamaz,çıkmayı deneyenin başına tıpkı sudan çıkan balığın başına gelen gelir : Ölür. Zaman denilen bu suyun içinde olanları biliyorsunuz.Büyük balık küçük balığı yutuyor ve bu okyanusun umurunda bile olmuyor."
• "Benim ülkemde," diye söze başladığım anda içimde tanımlaması güç bir ikilem hissettim,"küçük balıklar bir araya gelip balinanın gövdesini didikleyip dururlar."
  "Ama bu onların asla balina olamayacağı gerçeğini değiştirmez ki",dedi Giovanni."Bu didiklemenin tek sonucu olabilir ,o da hiçbir yerde,denizin dibinde bile büyük kalmaması olur."
• "Karışıklık,ancak genç,çok genç insanların göze alabileceği bir lükstür ve sen artık o kadar genç değilsin."
• "İster senin ister benim babam" diye yanıtladı Jacques."Biri bu dünyada aşırı sevgiden ölen kişi sayısının pek fazla olmadığını anlatmalıydı bize.Oysa sevgi yoksunluğundan her gün,her dakika -dünyanın en akla gelmedik köşelerinde- mahvolup giden insan sayısı o kadar fazla ki."
• "Eğer bu kötü sözler seni bu kadar incitiyor,korkutuyorsa,bu güne kadar nasıl olup da yaşamayı başarabildiğine şaşıyorum" dedi Giovanni."İnsanlar her şeye kötü bir sıfat yakıştırmaktan hoşlanırlar.Bu sıfatları kullanmadıkları tek zaman,kendileriyle ilgili kötü bir şey anlattıkları zamandır."
• "Bazen işler ters de gidebilir.O zaman her şeyi farklı ayarlamak gerekir,hepsi bu.Ama yaşam hiç kuşkusuz senin kafana taktığın gibi bir İngiliz melodramı değil.Öyle olsa çekilmez olurdu."
• Giovanni'nin içimde uyandırdığı bu canavar belki bir daha asla uyumayacaktı ama ben günün birinde artık Giovanni ile birlikte olmayacaktım.Acaba o zaman ben de bütün diğerleri gibi karanlık sokaklarda önüme çıkan genç oğlanların peşine düşüp,karanlık köşelere sürüklenecek miydim?
  
  Bu korkunç düşünce ile birlikte Giovanni'ye karşı içimde sevgim kadar güçlü ama yine aynı köklerden beslenen bir nefret uyandı.
• "Şimdi şairane bir şey bulmalıyım,değil mi?"
• "Şu şehrin pisliğine bak" demişti sonunda parmağıyla sokağı gösterim."Şu koskoca şehrin çöpüne,pisliğine.Nereye götürürler ki bunları?Bilmem ki-aslında rahatlıkla benim odama da atıyor olabilirler."
• -kim bilir belki de insanın "evi" bir yer değil,yalnızca kaçınılmaz bir koşullanmaydı.
• Hayır.Belki kendimi suçlu hissedebilseydim,bunun bir faydası olurdu.Ama bir anlamda suçsuzluğun ötesi suçluluğun da sonu demek değil miydi?
• Onun için Tanrı'nın yarattığı soğuk yeşil yeryüzünde onun iyiliğini isteyen, konuşmasından, suskunluğundan anlayan, kollarnı tanıyan,bıçak taşımayan bir ben vardım.Kurtuluşunun tek yolu bendim ama benim bu yükü taşıyacak gücüm yoktu.
• "Zalimlik bu yaptığın,ölümümü daha çok zorlaştırmak için beni yaşama bağlamak."