Üçüncü kitap da yine biraz ağır bir tempoya sahipti ama öteki kitaplara nazaran daha hareketliydi tabii. Kitaptaki tüm karakterlere, en iyilerinden en kötülerine dek bayıldım. Aslında seride işlenen iyi-kötü çalışması çok klasikti, hatta izninizle bayattı diyeceğim. Esas kız ile esas oğlanın inanılmaz saçma bir şekilde, her fırsatta tutarsızca öpüşmeye başlaması da biraz tuhaftı ama otuzlu yaşlara gelene kadar aşk ilişkileri böyle cereyan ediyor galiba. Hani kendi hayatımla kıyasladığımda falan çok yadırgayamıyorum.
En sevdiğim karakterlerden biri sanırım Xemerius'tu, iblis mi hayalet mi olduğu belli olmayan, efsane tespitler yapan ve oraya buraya su fışkırtıp duran tuhaf yaratık.
İkinci en sevdiğim karakter Leslie olabilir zira akıl mantık taşıyan ender karakterlerden biri idi. Maddy Hala da çok tatlıydı.
Bu tür kitaplarda genellikle yan karakterleri sevip ana karakterlere sinir oluyorum, bu kez de bu durum değişmedi.
Gwen, Gwen'in şapşallığı, Gwen'in titreyip duran alt dudağı off vallahi içimi fenalıklar bastı. Gideoun'u tanrı gibi görüp kendisini tuvalet paspası gibi bulması... Ama 16 yaşındayken kızlar gerçekten de böyle oluyor yani ne diyebiliriz ki?
Kitabın sonlarına yaklaştığımızda her ne kadar kendimi "Bu genç hanımların ve beylerin kalbini jöle kıvamına getirmek üzere yazılmış bir kitap Cessie, ihanet falan olmayacak!" diye telkin etmeye çalışsam da Gideoun'un kabalaşması zihnime şüphe tomurcukları ekti. Aşk ve oğlanlar adına umudumu ne kadar kaybettiğimi anlamanız için daha ne söyleyebilirim bilmiyorum.
Neyse, başta da dediğim gibi pek keyifli bir seri idi. Beklentim çok yüksek değildi ve bütünüyle karşılandı. Bu yüzden daha detaylı bir yorum yazamıyorum, konuyla alakasız da bir şarkı bırakayım:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder