Perşembe, Şubat 23, 2017

Pervane ~ Şükrü Erbaş


Zamanın evi, dünyanın elifi
Kaç kere söyledim bunu sana: 
İnsan yaşıyorken sever kendini
İnsan yaşıyorken öldürür

*

Sonra bir uzak bulurdu herkes
Giden gidemezdi gelen gelemezdi
Hayal olurdu hatıra olurdu

*

Biz kırıldık, daha da kırılırız
Kimse dokunamaz bizim suçsuzluğumuza 
(Cemal Süreya)

*

Nereye bakarsam bakayım
Sen uzaklaşıyorsun.

On dört yıldır unutuyorum
On dört yıldır sürüyor incinme.

(...)

İnsan yoruluyor sevgilim
Yaralı bir zamanla kendini sevmekten.

*

"Öyle düşündüm ki seni yitirdin gerçekliğini"
(Robert Desnos)

*

Ey gövdede çiçeklenen zaman
Kendini sevmeden kimseyi sevemezmiş insan

*

Yeni bir büyümedir bu, acının bile yaşama gücüne, dünya bağışına dönüştüğü.
(...)
İnsanın kendi sesinden daha dokunaklı ne olabilir bu kalabalıkta...

*

Üç gün akıllıysam beş gün deliyim
Şimdi herkesi unuta unuta
Yüz bin yalnızlıkla bir kalabalık büyüttü

*

"Yanlış bir kapıyım ben
Önünde yanılmış bir çocuğun durduğu."

*

Her kapımız bir mezar taşı
Biz hepimiz uzun uzun ölürüz...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder