Zamanın evi, dünyanın elifi
Kaç kere söyledim bunu sana:
İnsan yaşıyorken sever kendini
İnsan yaşıyorken öldürür
*
Sonra bir uzak bulurdu herkes
Giden gidemezdi gelen gelemezdi
Hayal olurdu hatıra olurdu
*
Biz kırıldık, daha da kırılırız
Kimse dokunamaz bizim suçsuzluğumuza
(Cemal Süreya)
*
Nereye bakarsam bakayım
Sen uzaklaşıyorsun.
On dört yıldır unutuyorum
On dört yıldır sürüyor incinme.
(...)
İnsan yoruluyor sevgilim
Yaralı bir zamanla kendini sevmekten.
*
"Öyle düşündüm ki seni yitirdin gerçekliğini"
(Robert Desnos)
*
Ey gövdede çiçeklenen zaman
Kendini sevmeden kimseyi sevemezmiş insan
*
Yeni bir büyümedir bu, acının bile yaşama gücüne, dünya bağışına dönüştüğü.
(...)
İnsanın kendi sesinden daha dokunaklı ne olabilir bu kalabalıkta...
*
Üç gün akıllıysam beş gün deliyim
Şimdi herkesi unuta unuta
Yüz bin yalnızlıkla bir kalabalık büyüttü
*
"Yanlış bir kapıyım ben
Önünde yanılmış bir çocuğun durduğu."
*
Her kapımız bir mezar taşı
Biz hepimiz uzun uzun ölürüz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder