Hakkâri'de Bir Mevsim ~ Ferit Edgü

Çünkü anlamak bir ortak dil gerektirir.
Ortak dil ise,
ortak yaşam / ortak bilgi / ortak birikim / ortak düş
kimi yerde, ortak düşüş demektir. (sf.13)

Başkalarının deneylerinden yararlanmasını bilen, ders almasını bilen okuyucu, sana sesleniyorum: Öyle durumlar olur ki, adını, öz adını ansıman bile yeterlidir. Bir çiçeğin adı bile yeterlidir.
Sevdiğinin (yani bir başka insanoğlunun ya da kızının) adı çok yeterlidir.
Bu senin yaşama nedenin bile olabilir. (sf.19)

Dayanırsan, dayanmasını bilirsen, ama nasıl olsa dayanacaksın, insanoğlusun, kendin söyledin, insanoğlu, düşün bir, kimler nelere dayanmadı, dayanacaksın ve yeni bir kişilik yaratacaksın. (sf.21)

Yazmak... Kime? Neyi?
Hep bilinmeyene yazılmaz mı? (sf.48)

Hadi kaldır kıçını oturduğun minderden.
Burda bir başka hayat da olmalı.
Onu arayalım.
Hadi kalk.
Onu bulalım. (sf.63)

(Nuh, hangi dilden konuşmuştu teknesine doluşan hayvanlarla?) İşte bir soru daha sevgili okuyucu. Bir tufan resmi ara kitaplarda, incele ve cevabı, bu kez sen ver. Çünkü, biliyorsun değil mi, okur olmak biraz da öğrenci olmaya benzer.
Benzemez. Öyledir. (sf.66)

-Burda ancak var olmayanı, ama var olması gerekeni yaratarak karşı koyabilirsin. (sf.66)

"Yolcu, bir gün yolunu yitirirsen, artık eski yolunu bulmaya çalışma, yeni bir yol ara kendine." (sf.77)

Ancak bir çılgın yetebilir kendine.
Çünkü onun dünyası başkalarıyla doludur. (sf.119)

Hoca, benim kardeş hasta, diyor.
Nesi var? diyorum.
Ateşi var çok, diyor. Ölecek.
İlaç vereyim mi? diyorum.
Hayır, portakal ver, diyor.
Portakal yememiştir hiç. (sf.137)

Halit, çocukken seni ensenden öpmüş olmalılar?
Neden Öğretmen?
Çünkü her söylediğin yalan.
Her söylediğim değil, Öğretmen.
Niçin bu kadar yalan konuşuyorsun?
Yalana inanmak daha kolaydır da onun için Öğretmen. (sf.144)

Hep yanlışlıkları anlatıyor gibiyiz. (sf.158)