Pazar, Mart 27, 2016

Yalnız Kadınlar Arasında ~ Cesare Pavese

154 sayfa
"İnsan, giyinip kuşanmak için para kazanan tek hayvan." (sf.18)
 
Yürürken on yedi yıl önce Torino'yu terk ettiğim, bir insanın bir başka insanı kendisinden daha fazla sevebileceğine karar verdiğim akşamı düşündüğümü anladım. Oysa gerçek isteğimin dışarı çıkmak, dünyaya adım atmak olduğunu, adım atabilmek için de böyle bir gerekçe, böyle bir bahane gerektiğini kendim de biliyordum. Beni kendisiyle birlikte götürüp bana bakabileceğini sandığında Guido şaşkına dönmüştü, bilinçsizce sevinmişti -oysa her şeyi daha başından biliyordum. Elinden geleni yapmasına, çalışıp çabalamasına izin verdim. Yardımcı bile oldum ona, onunla birlikte olmak için işten erken çıkıyordum. Morelli'ye göre derdim, başımın belasıydı o. Üç ay boyunca gülmüş, Guido'yu da güldürmeye çalışmıştım: Bir şeye yaramış mıydı? Benden ayrılmasını bile beceremedi. İnsan bir başkasını kendinden daha fazla sevemez. Kendini kurtarmayı beceremeyeni, kimse kurtaramaz. (sf.28)
 
Ona göre, ancak kim olduğumuzu iyi bilirsek başkalarıyla kaynaşabilirdik. "Buradakiler artık ne kim olduklarını biliyorlar ne de ne istediklerini," dedi. "Eğlenmeyi bile beceremiyorlar. Tartışmayı bilmiyorlar, bağırıyortlar. Yaşlıların kusurlarına sahipler, ama yaşlıların deneyiminden yoksunlar..." (sf.37)

"Yanındaki erkekten daha değerli bir kadın olmak çok zor." (sf.46)

O gülmedi. "Çocuğu olan," dedi gözlerini bardağa dikerek, "yaşamı da kabul etmiş olur. Yaşamı kabulleniyor musun sen?" (sf.51)

"Sorun, çocuk sahibi olan kadının, artık kendisi olmaktan çıkması. Bir sürü şeyi kabullenmesi, evet demek zorunda kalması. Evet demeye değer mi?" (sf.52)

"Sonra insan eskisinden de beter oluyor, beni korkutan bu." (sf.66)

Dünyanın nasıl olduğunu düşündüm. Hepimiz çalışamayacak duruma gelmek için çalışıyorduk, ama biri çalışmayacak olursa kızıyorduk ona. (sf.75)

Rosetta Mola saf bir kızdı, ama her şeyi ciddiye almıştı. Durduk yerde canına kıymaya kalkıştığı doğruydu. Momina'ya duyduğu aptalca sevgi ya da başka bir sıkıntı canına kıyması için bir gerekçe olamazdı. Yalnız kalmak istiyordu, kalabalıktan kaçmak istiyordu; oyds o çevrede yalnız kalınamazdı, yalnız kalabilmenin tek yolu varlığını ortadan kaldırmaktı. Oysa Momina ile ötekiler yine aralarına almışlardı onu; Montalto'ya birlikte gitmiştik onu bulmaya. (sf.100)

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder